Print

[Alexxje]

Eliane stond verschrikt toe te kijken hoe de splicer Hans aanpakte. Ze kon zich nog net inhouden om niet over haar nek te gaan toen ze zag hoe hard hij hem aanpakte. Voorzichtig zette ze een paar stapjes achteruit, die geen geluid maakten. Ze wou zo snel mogelijk weg hier. Rapture, de beste stad van de wereld, toch? Yeah, right, daar was dus echt helemaal niets van aan. Toen de liftdeuren uiteindelijk open puften, was ze al snel de lift binnen. Dawn, die naast haar stond, zat als een gek op de knoppen van de lift te drukken, ook al was nog niet iedereen binnen. Zolang zij maar zo snel mogelijk weg raakten.

Erica keek met grote over naar Dawn, die nog steeds op de knoppen zat te duwen. Ze wouden maar niet dichtgaan. De hele groep was ondertussen binnen in de lift geraakt, zag ze. Wacht eens even, nee, Riley kon er nog niet bij, toen de liftdeuren toe gingen. “Wacht op mij!” had ze nog geschreeuwd, tot de liftdeuren toegingen en de splicer zich op haar wierp. De hele liftrit hoorden ze het geschreeuw van de arme meid. Eliane voelde nog eens voor de zekerheid aan het geweer die tussen de riem van haar broek zat. Die zou ze, tot haar spijt, vast wel nog eens nodig hebben.
--
Janesqa

[Falsifica]

Op de grond van de lift zat Pierre. Puffend. Zijn botten deden pijn. De afgelopen uren had hij de ene splicer na de andere met de grond gelijk gemaakt. Hij had zijn lichaam verkocht aan de groep, en was als menselijke bodyguard voor ieders leven aan het vechten. En het beviel hem totaal niet.

Dit deed hem denken aan vroeger..
Hij bevond zich destijds, ongeveer 10 jaar geleden in de bossen in Azië. Waar een beer op hol geslagen was, nadat hij te dicht bij haar jonkies was gekomen. Hij had toen geen kwade bedoelingen, hij was gewoon fout bezig. Zijn nieuwsgierigheid had de controle over hem doen verliezen. En toen hij de jonkies bijna kon aanraken, kwam de beer in woede aanhollen. Ze had angst voor de mogelijke gevolgen van Pierre’s aanwezigheid.
De scenes die volgden, was hij rennend naar een nabij gelegen plaatsje. Om er daar achter te komen dat er enkel een oude vrouw en haar twee dochtertjes bevonden. De man was met natuurgeweld om het leven gekomen.
De schokkende beelden die erna volgden, de beer die de vrouw aan stukken reet, hij die de 2 dochtertjes die hij zelf in gevaar had gebracht beschermende.

Pijnlijke herinneringen. Een van de vele geschiedenislessen die hij had gevolgd. Dit gaf hem het recht om in alle tijden voor zichzelf te handelen, en enkel zichzelf dan ook in gevaar te brengen, was de conclusie die hij zichzelf voorloog.

Toen de deuren opengingen had hij zijn gedachten al klaar. Hij besloot wederom zich van de groep te scheiden. Het was alleen maar gevaarlijker met zijn aanwezigheid, hield hij zichzelf voor. Volgens Pierre zouden ze zelf ook goed en wel die keuzes voor overleven kunnen maken.
En dus ging hij ervandoor. Al hollend door de gangen van het creepy hospital merkte hij dat het hem echter meer moeite kostte dan verwacht.

---
Stem: Nobody / Janesqa

[Epic]

Toen de splicers de groep had aangevallen probeerde Dawn de groep zo snel mogelijk naar de liften te leiden. Ze had haar mes die ze op de grond gevonden had zelfs niet eens uit haar zak gepakt. ''Allemaal zo snel mogelijk naar de liften!'' had ze staan gillen maar het bleek geen effect te hebben op de rest want die bleven maar vrolijk in het rond schieten. Zeker Hans leefde zich helemaal uit en schoot de ene splicer neer na de andere. ''Hans kom we moeten hier weg, daar is geen tijd voor!'' gilde ze voor de tweede keer maar weer leek het alsof Hans haar niet gehoord had.

Dawn bevond zich al vlakbij de lift samen met Eliane die net zo bang als haar leek te zijn. Pas toen uit het niets een mega grote splicer tevoorschijn kwam, kwamen de meeste als een gek naar haar toe gerend. Valentina kwam als een gillende eraan gevolgd door Maximilian. Als snel was duidelijk dat er nog 3 mensen zich niet in de lift bevonden en dat waren Riley,Hans en John. Tijd om op hun te wachten was er niet want Dawn besloot al op de knoppen van de lift te duwen aangezien ze als eerste erin was gegaan. ''Wacht even op de rest'' had Janesqa nog gezegd maar als ze nu langer gingen wachten zouden ze zeker als splicervoedsel eindigen.

Omdat Dawn achterin de lift stond en er nog 5 man voor haar stond kon ze niet goed zien wat er aan het gebeuren was buiten maar toen ze de afgrijselijke geluiden hoorde van bottengekraak en geroep van Hans wist ze dat hij nooit meer in de lift zou geraken. John en Riley daarin tegen waren net op tijd binnen in de lift geraakt en gelukkig had de lift op dat moment net besloten om te werken. Het geluid van de lift was geweldig want Dawn voelde zich opgelucht.
'Nee! Riley is eruit gevallen ze is naar voren gevallen net toen de lift sloot!' schreeuwde John. Ze hadden echter geen tijd om terug te gaan want het gegil van Riley was ondertussen al uitgedoofd.

Boven aangekomen wou Dawn even bekomen van alle emoties die ze net allemaal had ervaren, ze wou even tot rust komen en ging in kleermakershouding op de grond zitten met haar handen op haar schouders. Ze ademde een aantal keer door haar neus en al snel was er terug rust om haar heen te voelen. Ook al keken de anderen haar nu raar aan dit was haar manier om te ontspannen. Toen ze zich terug bij de groep voegde wou deze alweer snel vertrekken, Janesqa en Jayna hadden een dossier gelezen en wisten nu waar ze als volgende naartoe moesten. Hopelijk waren ze daar veilig